نگارش یازدهم گسترش محتوا با موضوع سال تحصیلی جدید
اون روز حالو هوای خوبی داشتم و احساس مسئولیت خاصی بهم دست داده بود.
تا ۱ مهر ۱۳۸۹ لحظه شماری میکردم تا ببینم انقدر ادمای دورم ازش تعریف میکنن و میگن خانه دوم هرانسانی اونجاست،کجاست و چه شکلی میتونه باشه. فردا اون روز باشکوه بود که من تا صبح خوابم نبرد استرس اینو داشتم که چطور از پسش میتونم بربیام تا صبح شکل های مختلفی از اون مکان تو ذهنم بود که بهش میگفتن مدرسه. ساعت ۶.۳۰ پدرم منو بیدار کرد و اولین صبحانه روز دانش آموزی ام را در کنار هم خوردیم.بسیار برام دلنشین بود .تا به حال این موقع از صبح را ندیده بودم.بالاخره رسیدیم به مقصد،مقصدی که سرنوشت را برای من رقم خواهد زد. با خدا به همراه و موفق بشی پدرم راهی مدرسه شدم.دختران زیادی در مدرسه بودن که هیچ کدام از انها برای من اشنا نبودند و یه تنهایی خاصی داشتم ولی امیدوار بودم این تنهایی زود از بین خواهد رفت.اول صبح پشت بلندگو به کلاس اولی ها تبریک گفتن و ورزش صبحگاهی را آغاز کردند.وارد کلاس هایمان شدیم و معلم ها برای آشنایی پیشتر اسم و فامیلیمون رو میپرسیدند.من با بغل دستیم که اسمش یلدا بود دوست شدم و هرروز قبل از شروع برنامه صبحگاهی منتظر هم میموندیم و تکالیفمون رو انجام میدادیم.
روزهای خوبی بود که تکرار شدنشات ممکن نیست پس در همین لحظه قدر زندگی کردنت را بدون و به خوشی زندگی کن!
نویسنده:مهدیه صبح صادق
دبیرستان: سید جمال الدین اسد آبادی تهران
دبیر: خانم مقالی